பாரதியார்

நெஞ்சில் உரமு மின்றி நேர்மைத் திறமு மின்றி,       வஞ்சனை சொல்வா ரடீ!-கிளியே!       வாய்ச் சொல்லில் வீர ரடீ	1
	கூட்டத்திற் கூடிநின்று கூவிப் பிதற்ற லன்றி,       நாட்டித்திற் கொள்ளா ரடீ!-கிளியே!       நாளில் மறப்பா ரடீ!	2
	சொந்த அரசும் புவிச் சுகங்களும் மாண்பு களும்       அந்தகர்க் குண்டாகுமோ!-கிளியே       அலிகளுக் கின்ப முண்டோ?	3
	கண்கள் இரண்டி ருந்தும் காணுந் திறமை யற்ற       பெண்களின் கூட்ட மடி!-கிளியே!       பேசிப் பயனென் னடீ!	4
	யந்திர சாலை யென்பர் எங்கள் துணிக ளென்பர்       மந்திரத் தாலே யெங்கும்-கிளியே!       மாங்கனி வீழ்வதுண் டோ?	5
	உப்பென்றும் சீனி என்றும் உள் நாட்டுச் சேலை என்றும்       செப்பித் திரிவா ரடீ!-கிளியே!       செய் தறியா ரடீ!	6
	தேவியர் மானம் என்றும் தெய்வத்தின் பக்தி என்றும்       நாவினாற் சொல்வ தல்லால்!-கிளியே       நம்புத லற்றா ரடீ!	7
	மாதரைக் கற்பழித்து வன்கண்மை பிறர் செய்யப்       பேதைகள் போலுயி ரைக்-கிளியே       பேணி யிரந்தா ரடீ!	8
	தேவி கோயிலிற் சென்று தீமை பிறர்கள் செய்ய       ஆவி பெரிதென் றெண்ணிக்!-கிளியே!       அஞ்சிக் கிடந்தா ரடீ!	9
	அச்சமும் பேடி மையும் அடிமைச் சிறும தியும்       உச்சத்திற் கொண்டா ரடீ!-கிளியே!       ஊமைச் சனங்க ளடீ!	10
	ஊக்கமும் உள்வலியும் உண்மையிற் பற்று மில்லா       மாக்களுக் கோர் கணமும்-கிளியே!       வாழத் தகுதி யுண்டோ?	11
	மானம் கிறிதென் றெண்ணி வாழ்வு பெரிதென்றெண்ணும்       ஈனர்க் குலகந் தனில்-கிளியே!       இருக்க நிலைமை யுண்டோ?	12
	சிந்தையிற் கள் விரும்பிச் சிவசிவ என்பது போல்,       வந்தே மாதர மென்பார்!-கிளியே!       மனதி லதனைக் கொள்ளார்	13
	பழமை பழமை யென்று பாவனை பேச லன்றிப்       பழமை இருந்த நிலை!-கிளியே!       பாமர ரேதறி வார்!	14
	நாட்டில் அவ மதிப்பும் நாணின்றி இழி செல்வத்       தேட்டில் விரப்புங் கொண்டே!-கிளியே!       சிறுமை யடைவா ரடீ!	15
	சொந்தச் சகோ தரர்கள் துன்பத்திற் சாதல் கண்டும்,       சிந்தை இரங்கா ரடீ-கிளியே!       செம்மை மறந்தா ரடீ!	16
	பஞ்சத்தும் நோய்க ளிலும் பாரதர் புழுக்கள் போல்       துஞ்சத்தம் கண்ணாற் கண்டும்!-கிளியே!       சோம்பிக் கிடப்பா ரடீ!	17
	தாயைக் கொல்லும் பஞ்சத்தைக் தடுக்க முயற்சி யுறார்       வாயைத் திறந்து சும்மா!-கிளியே!       வந்தே மாதர மென்பார்!	18

<< Previous

Index

>> Next